Garbage Anthology

Garbage to jeden z moich ulubionych zespołów muzycznych, słucham ich już prawie 20 lat. Grupę poznałem podczas wertowania telewizyjnych kanałów i pokochałem za sprawą takich przebojów jak Run Baby Run czy I Think I’m Paranoid. Uważam, że mimo upływu lat zespół jest wierny swojej stylistyce ukształtowanej jeszcze w latach 90. Charakterystyczne dla nich jest łączenie rocka z innymi stylami muzycznymi, tym sposobem w repertuarze zespołu znajdziemy melancholijne ballady, jak i utwory energetyczne, zadziorne i zdecydowanie niezbyt grzeczne. Garbage wychodzi poza ramy klasycznego rocka, dodając do swoich kompozycji dużo syntezatorów oraz różnego rodzaju trzasków i zakłóceń, które sprawiają, że brzmienie jest w pewnym sensie surowe i brudne. O stylu zespołu mogą też świadczyć wypowiedzi samych muzyków: „chcieliśmy wziąć muzykę pop i sprawić, by brzmiała ona tak okropnie, jak to tylko możliwe”, „dorastając słuchałem wszystkiego, od popowego radia i opery po muzykę country i polkę, pomyślałem więc, że Garbage będzie projektem interesującym i eklektycznym”. Nazwa zespołu tłumaczona na język polski oznacza „śmieci”, co może dodatkowo podkreślać tę muzyczną mieszankę. Uwagę przyciąga też wokalistka Shirley Manson – poprzez swoje buntownicze nastawienie i odważny wizerunek sceniczny. Zespół święcił triumfy już od swojej debiutanckiej płyty, która po prostu nosiła tytuł Garbage i sprzedała się w ponad 4 milionach egzemplarzy na całym świecie. Drugi album (Version 2.0) odniósł podobny sukces, zespół otrzymał też wtedy dwie nominacje do nagród Grammy. Przychylność krytyków i dobra passa trwały jeszcze przy premierze trzeciego studyjnego krążka (Beautiful Garbage). Problemy zaczęły się przy czwartym albumie (Bleed Like Me), został on finalnie wydany, jednak zespół ogłosił wtedy przerwę w swojej działalności na czas nieokreślony. Po przerwie grupa powróciła w 2007 roku z płytą Absolute Garbage, była to jednak tylko kompilacja dotychczasowych przebojów, a sam zespół nie był z niej zadowolony. Wydanie tej płyty wynikało także z umów zawartych z wytwórnią muzyczną. W 2012 roku wydano pełnoprawny album z nowymi piosenkami o nazwie Not Your Kind Of People. Od tego czasu formacja wydaje systematycznie kolejne płyty: Strange Little Birds (2016) i No Gods No Masters (2021). Płyta Anthology, którą naszym czytelnikom serdecznie polecam, wydana została w 2022 roku i jest zbiorem największych przebojów grupy. Tym razem jednak zespół miał pełny wpływ na wybór utworów, było to doświadczenie zupełnie inne od tego, którego doznali przy płycie Absolute Garbage. Wyselekcjonowane utwory pozwalają więc na szerokie zapoznanie się z twórczością zespołu, album jest dwupłytowy i liczy 35 piosenek. Shirley Manson stwierdziła, że płyta Anthology jest czymś w rodzaju spojrzenia na wszystkie swoje muzyczne dzieci i stwierdzenia: „Wow, wychowaliśmy całkiem niezłą gromadkę!”. Album jest też swojego rodzaju „kropką nad i” i pokazaniem „gestu Kozakiewicza” w kierunku wszystkich tych, którzy wątpili w zespół, krytykowali go, czy wieszczyli szybki koniec kariery. Oczywiście sam zespół określił to w zdecydowanie bardziej dosadnych słowach.

• redakcja(at)bibliotekarzopolski.pl